Therapiehonden kom je steeds meer tegen.

Ze helpen in het dagelijks leven in gezinnen maar ook bij therapeuten. Animal Assisted Therapy dus.  In goed Nederlands: Dier ondersteunde therapie. Het dier is dus onderdeel van het proces. Er wordt gewerkt aan specifieke doelen voor iedere cliënt  en een er is steeds een evaluatie van de vooruitgang. De naam is wel een beetje verwarrend omdat er gesproken wordt over therapie, het meestal niet om therapie gaat maar vaak om andere vormen van begeleiding. 

Bij fysiotherapie kan de hond een cliënt motiveren meer te bewegen ook als die bewegingen pijnlijk zijn, het dier zorgt voor afleiding, en lijkt de pijn te verminderen. Bij logopedie, als voorleeshond, honden oordelen niet en mensen met een spraakgebrek hoeven zich niet te schamen. In psychiatrische instellingen, het dier beïnvloed gedrag en emoties, bij ontwikkelingsstoornissen, depressies, diabetes, comapatiënten, maar ook voor autisme, bijzondere zorg, dementerenden en als gezelschap bij bejaarden.

De hond zorgt voor een verhoogt gevoel van eigenwaarde,  hij heeft jou nodig, is te vertrouwen en geeft nooit je geheimen door.  Op deze manier zorgt hij bijvoorbeeld ook voor meer zelfvertrouwen bij onzekere kinderen.

Door te werken met honden merk je dat een positieve benadering, een respectvolle behandeling en positief bekrachtigen van het gewenste gedrag  een veel beter resultaat oplevert en ook nog eens veel prettiger en leuker werkt voor allebei.

Dieren hebben een bewezen positieve werking op de gezondheid. Als je een hond aait komt het hormoon oxytocine vrij. Dit hormoon heeft een rustgevend effect. Oxytocine geeft ook een vermindering van agressie en angst, verlaagt de bloeddruk, en het geeft een lager stress niveau. Bovendien blijkt dat als je vaker aan dit hormoon wordt bloot gesteld de effecten langer blijven aanhouden.  Het leuke is dat het hormoon ook bij het dier zelf vrijkomt. Zij hechten zich net zo goed.

​